گزارشات نشان می دهند، مهاجرت به کانادا، با وجود ایجاد مشکلات برای تأمین مسکن، نقش مهمی در تعدیل پیامدهای منفی پیر شدن جمعیت بر اقتصاد این کشور داشته است. کری فریستون اقتصاددان می‌گوید، بازنشستگان کانادایی به مصرف کالاها و خدماتی نظیر مراقبت‌های بهداشتی، برنامه‌ی تامین اجتماعی کانادا و مستمری سالمندی ادامه می‌دهند که باعث عدم تعادل بین تقاضا و توان تولیدی اقتصاد پیر کانادا می شود. با کاهش تعداد مشارکت‌کنندگان در برنامه‌های خدمات عمومی و افزایش تعداد دریافت‌کنندگان این خدمات، شکاف بین درآمد مالیاتی دولت و بودجه‌ی مورد نیاز برای تأمین هزینه‌های خدمات، بیشتر می‌شود. وی گفت، اگر تعداد افراد شاغل و تولیدکننده کالا و خدمات کاهش یافته و تعداد مصرف‌کنندگان افزایش یابد، شاهد عدم تناسب بین عرضه و تقاضا خواهیم بود. اخیرا کانادا محدودیت‌هایی در سیاست‌های مهاجرتی به وجود آورده، که در صورت تداوم آن انتظار می‌رود جمعیت کشور در سال ۲۰۲۷، نسبت به برآوردهای اولیه ۲.۵ درصد کمتر باشد. همچنین اعمال محدودیت بر تعداد افراد مقیم غیر دائم، تا سال ۲۰۲۷ منجر به کاهش ۱.۱ میلیون نفری جمعیت کانادا خواهد شد. محدودیت‌های جدید مهاجرت کانادا، ۰.۹ درصد از جمعیت در سن کار کشور را کاهش خواهد داد که به معنای افزایش تعداد افراد وابسته به ازای هر ۱۰۰ نفر شاغل خواهد بود. به عبارت دیگر، در ازای هر ۱۰۰ نفر شاغل، تعداد افراد وابسته (مانند کودکان، سالمندان و افراد معلول) بیشتر خواهد شد. و این موضوع فشار زیادی بر سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی، آموزشی و رفاهی کانادا وارد خواهد کرد. اخیرا دولت فدرال کانادا سقف پذیرش دانشجویان بین‌المللی برای سال ۲۰۲۴ را نسبت به سال ۲۰۲۳، ۳۵ درصد کاهش داد. همچنین مجوز کار آزاد (open work permit) تنها برای همسران دانشجویان بین‌المللی که در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا مشغول به تحصیل باشند، صادر خواهد شد. فریستون می‌گوید، بسیاری از مردم متوجه تأثیرات اقتصادی ناشی از پیر شدن جمعیت و پایین بودن نرخ زاد و ولد، مانند کمبود نیروی کار نیستند. با افزایش هزینه‌های مراقبت سلامتی، تأمین اجتماعی سالمندان (OAS) و برنامه‌های اجتماعی، دولت‌ها با کسری بودجه بیشتری مواجه می‌شوند که می‌تواند منجر به افزایش مالیات برای جبران کمبود بودجه گردد. فریستون گفت، ایالات متحده نیز با مسائل مشابهی روبرو است. زیرا جمعیت سالخورده، از تعداد افراد جوان مالیات‌دهنده بیشتر شده است. اما این دو کشور رویکردهای متفاوتی را پیش گرفته اند. کانادا سطح مهاجرت را افزایش داده، اما ایالات متحده سطح مهاجرت را در حد پایین نگه داشته است. به گفته‌ی فریستون، مسأله‌ی تأمین مسکن در کانادا به دلیل کمبود عرضه است. راه‌حل این مشکل، ساختوساز خانه‌های بیشتر و یافتن نیروی کار ماهرتر در بخش ساختوساز است. مهاجرت به کانادا باید هدفمند باشد و کانادا باید در زمینه‌ی تطابق مهارت‌ها بهتر عمل کند.